یک لوح سفالین بابلی به عنوان اولین نقشه شناخته شده جهان ثبت شده است. این لوح سال 1930 در حفاری های خرابه های شهر گا-شور (Ga-Sur) در نوزیه 20 مایلی شمال محوطه بابل قدیم (عراق امروزی) از زیر خاک بیرون کشیده شد.
در اواخر جنگ اول جهانی زمانی که قوای انگلیسی در جنوب ایران حضور داشتند و با عشایر ایرانی می‌جنگیدند، کنسول انگلستان در شیراز پیشنهاد کرد که جنوب ایران تحت نظام نایب‌السلطنگی شاهزاده فرمانفرما از کشور جدا شود.
مأمون، هفتمین خلیفه عباسی تصمیم گرفت امام رضا(ع) را از مدینه به مرو مقر حکومت خود منتقل کند تا ضمن استفاده از موقعیت علمی و اجتماعی امام، کارهای او را تحت نظارت کامل قرار دهد.
این نقشه ارزشمند باستانی در اواخر قرن 18 در عراق یافت شد اما تا سال 1899 درباره آن صحبتی به میان نیامد و به نمایش عمومی در نیامد.نقشه بر روی یک سنگ از رس نقش بسته و جهان بابل را به نمایش می گذارد.این شی گرانبها در جنوب عراق و در در شمال بابل در ساحل شرق رود فرات کشف شد.
